پس از امضای تسلیم نامه ی ژنو، خط تبلیغی پر سر و صدایی از سوی جریان مربوط به دولت که خود را اعتدالی می خواند و اصلاح طلب ها و حامیان رسانه ای ان ها در داخل و خارج به راه افتاد که مضمون اصلی ان ، این ادرس اشتباهی به هواداران و بخشی از توده ها بود :« افراطیون در ایران،امریکا و اسرائیل با این توافقنامه مخالف هستند.» ان ها به گونه ای از این به اصطلاح افراطیون سخن می گفتند که انگار،از چند اقلیت نا چیز حرف می زنند که عادت دارند جیغ بنفش بکشند که البته صدای ان ها به جایی نخواهد رسید و نه این که سیاست اصلی در هر سه کشور در دست ان ها است. که البته اگاهان از همان ابتدا و با اتکا به همین خط تبلیغی می توانستند سرنوشت تسلیم نامه را حدس بزنند.
اما این به اصطلاح افراطیون مورد نظر اعتدالیون چه کسانی هستند؟
در امریکا؛ حزب جمهوری خواه و حتا دموکرات ها در مجلس سنا و کنگره را در بر می گیرد و به ظاهر دولت اوباما از شمولیت این افراطگری مورد ادعای اعتدالیون-اصلاح طلب ها ی وطنی، خارج است، که البته تحریم جدید که موجب به هم خوردن روند مذاکرات برای اجرایی شدن توافق شد نیز توسط همین دولت به زعم ایشان اعتدالی اوباما صورت گرفت!
در اسرائیل؛ شامل دولت اسرائیل می شود.
در ایران؛ شامل همه ی نیرو های حاکم، منهای بخشی از دولت می شود.
با این ارایش نیرو ها و عطف به چنین واقعیت هایی ایا اعتدالی ها به دنبال گمراه کردن طرفداران و بخش هایی از مردم بوده یا این که در پی گول زدن خود هستند؟! برای این که عملا همه ی نیرو های تصمیم گیر در این سه کشور مشمول تعریف اعتدالیون از افراطگری می شود و چنانچه اشاره کردم، از همان روز اول معلوم بود که سرنوشت چنین تسلیم نامه ای چیست. اما گویا اعتدالیون به پیروزی چند روزه ای نیاز داشتند تا حد اقل دست خالی از ژنو بر نگردند.
